جلوه

بسم الله الرحمن الرحیم

لحظه هایی همه شبناک و نمور

تن سنگی، خالی از حس عبور

یخ زده در دل یک خانه ی گرم

غرق تاریکی و همسایه ی نور

ای تو همواره و من یک دمِ هیچ

ای تو نزدیکِ منِ خسته ی دور

مایه ی ننگ تو ام اعرابی!

طبق رسمت بکنم زنده به گور

بر سر سفره هفت سین تو ام

ماهی مرده ی در تنگ بلور

به نبودت همه عادت کردیم

نه به یکباره؛ بتدریج بمرور

منجی حادثه هاست حادثه تان

چشم بد زین شکرین حادثه دور